Serce Lodu

Mówię spokojnym, opanowanym tonem: "Po co mielibyśmy go zabijać? Znaleźliśmy go martwego, wzięliśmy potrzebne nam rzeczy, nie wiedzieliśmy kim był ten człowiek. Z resztą, jeżeli chcecie, idźcie sami obejrzeć trupa. Miał rozprute gardło, nie mógłbym tego zrobić sam. Jeżeli chcecie, oddam wam jego miecz." - po tych słowach wyciągam miecz Olafa i podaję im go, rękojeścią w ich stronę, trzymając lekko za ostrze.

Jeden ze strażników agresywnie wydarł miecz Olafa. Tłumaczenia Safrila nie wydawały się przekonać strażników. Popatrzyli się po sobie, jeden z nich krzyknął: "Idziecie z nami do komendy. Wysiadać z wozów!" -wskazał wam kierunek i sugerował, że powinniście za nim podążać. Handlarze spanikowani wyszli z wozu. Brama prawie się zamknęła. Strażnicy dalej kierują w waszą stronę broń. Jeden ze strażników zwrócił się szeptem do handlarza: "Czy ten krasnolud jest upośledzony?"

Spokojnie, pewnym krokiem idę za strażnikami.

Bez wykonywania zbędnych, gwałtownych ruchów idę powoli za strażnikiem

Idę za kolesiem.

"N-N-Nie pro-prosze mnie nie ublizac jestem szanujacym sie krasnoludem czy panowie widzieli ta brode? Czy uposledzony karsnolud mogl ja wychodowac nie wydaje mi sie" zaczynam mocno plakac poczym staram schowadz glowe w rece i podazam za straznikami.

Zauważacie, że wioska jest zbudowana na podstawie kręgów, budynki są poszeregowane w duże koła. Budynki są głównie zbudowane z drewna, według typowej, północnej architektury. Strażnicy poprowadzili was w lewo od głównej ulicy, tam podprowadzili was do długiego, większego od wszystkich budynku. Wcześniej wzięli od was wóz. Handlarze są przy was. W środku budynek przypomina długą hale. Na końcu, przy podwyższeniu znajduje się duże krzesło, przypominające tron. Na nim siedzi mężczyzna w średnim wieku z średniej długości, czarną brodą poprzetykaną siwizną, nie ma jednak korony. Wszyscy zostaliście pod niego podprowadzeni. Mężczyzna pyta się donośnym głosem, który roznosi się echem po długiej sali: "Gdzie jest wasz towarzysz, Artur? To on miał być przywódcą przedsięwzięcia!"

myslac ze ten pan krzyczy bo jest przygluchawy odpowiadam rowniez donosnym glosem "WASZA WYSOKOSC JA PANIE NIE WIEM ALE SZANUJACY SIE KROL MA MOZE PIWKA?"

"Nie wiem, gdzie jest Artur. W jaskini odszedł od nas. Miał się tylko rozejrzeć, a potem do nas dotrzeć. Zakładam, że zaraz tutaj przyjdzie... Nie wspomniał nam jednak nic o yetim, który zamieszkiwał tę jaskinię..."

Stoję w ciszy. Rozglądam się.

Siedzę cicho i zaczynam sie modlić do swojego elfickiego boga -Eru- o pokój dla duszy Malina w raju.

Mężczyzna z tronu patrzy z politowaniem na Malina: "Co ten biedny krasnolud mógł wam zawinić?" -do mężczyzny podszedł strażnik sugerujący upośledzenie krasnoluda i wyszeptał coś do jego ucha. Mężczyzna po wysłuchaniu tego powiedział do Malina z uśmiechem na ustach: "Panowie się tobą zaopiekują, nie bój się ich" - podeszło do niego dwóch strażników i zaczęło prowadzić na zewnątrz - "Nie ufam za to reszcie, źle wam z oczu patrzy. Nawet jeśli nie zabiliście tego mężczyzny, to to, co zrobił ten mroczny elf podchodzi pod kradzież! Przeszukać ich!" - strażnicy podchodzą do was, aby zobaczyć wasz ekwipunek. - "A może ich zabiliście, i Artura też zabiliście!? Skąd mam wiedzieć, że nie wymyśliliście tego yeti?"

oddaję wszystkie rzeczy strażnikom

Wyciągam kolczugę Olafa i podaję strażnikom. Mówię "Nie wiedziałem kim jest ten trup. Wzięliśmy jego rzeczy po to, żeby przetrwać starcie z potworem. Jeżeli nie wierzycie, możecie iść i zobaczyć jego wykrwawionego trupa. Albo lepiej, tu macie dowód" - z tymi ostatnimi słowami na ustach podaję temu na tronie palec yetiego.

Wyciągam z torby płaszcz, mówiąc - "Było mi zimno, więc go sobie zabrałem. Pomyślałem, że jemu i tak nie będzie już potrzebny. Niech mu ziemia lekką będzie!"

"Panowie ja tylko piwka chce sie napic " mowie placzac "a ten wasz krol to bardzo mily pan jak sie on nazywa?"

Gdy strażnicy widzą wasze rzeczy krzyczą: "Mordercy!!". Już mają odbierać wasze rzeczy, gdy nagle wpada do sali zmachany człowiek: "PANIE! RATUJ! ZABIJAJĄĄĄĄ! Znaleźliśmy zwłoki mężczyzny z rozprutym gardłem w wiosce." Chwilę później przyszedł z zewnątrz jakiś strażnik. "Znaleźliśmy Olafa, miał poderżnięte gardło. Był zaraz obok wejścia do kryształowej jaskini, panie." Mężczyzna na tronie stwierdził: "Więc mamy następne zabójstwo! I to nie mogliście być wy. Jesteście wolni. Oddajcie tylko rzeczy Olafa. Tym razem ujdzie wam to na sucho. Mamy teraz poważniejsze zmartwienia." Malin nie zdążył jeszcze zostać wyprowadzony z sali.

"ojoj tak ludzi wybijaja a nawet piwka siem nie napil" podchodze do krola "prosze pana szanowna ekselencjo krolu najwyzszy, gdzie tutaj piwka sie moge napic?"

Mówię do tego ważnego "Na sucho? Przecież nic nie zrobiliśmy. I wciąż czekamy na zapłatę za eskortę. Gdzie mamy się zgłosić? Poza tym, nie przewidujecie żadnej nagrody za pozbycie się yetiego?"

Kiwam głową na potwierdzenie słów Safrila

Mówię do Safrila cichym szeptem:

Spoiler:

Władca wioski wydaje się was nie słuchać: "Mam poważniejsze kłopoty! Wyjdźcie stąd!" Gdy wychodzicie ściemniło się już. Siwy handlarz mówi wam: "Pragnę wam przypomnieć, że to my mieliśmy wam dać wynagrodzenie. Ale w kontrakcie było napisane, że zapłacimy wam tylko, kiedy dojedziemy tu bezpieczni WSZYSCY, a nie widzę wśród nas Artura." W wiosce Sonstorn panuje wielkie pobudzenie.

Idę za Safrilem

Szepczę do handlarza, który to powiedział:
"Pewnie, zawsze mogliśmy was zostawić sam na sam z yetim i sami odebrać nasze wynagrodzenie" po czym uśmiecham się szyderczo. Potem dodaję głośniej "poza tym, Artur w każdej chwili może się tu pojawić."

"ojojo przepraszam wielkiego pana" wychodze klaniajac sie i caly czas idac do tylu w poklonie, podchodze do siwego handlarza (tego co mnie przytulal) przytulam go i do ucha mu szeptam "wiesz gdzie tutaj jest tawerna?"