Serce Lodu

Szybko zwijam sie w kule i tocze sie pod jego kolano i znowy go dzgam

Zabieram mój miecz leżący na ziemi i staram się wbić go w kolano yetiego (to, w którym ma przecięte ścięgno). Przy okazji uważam na ręke yetiego i w miarę potrzeby robię unik.

Lodowy pocisk trafia yetiego, odrzuca go odrobinę do tyłu, jednak dzięki uderzeniom mieczami w kolana yeti ostatecznie pada na ziemię. Leżący yeti bardzo smutno wyje, oddycha resztkami sił. Jest już niegroźne.

Idę do handlarzy. Pytam się ich: "Wszystko jest ok?"

"ojoj smutno to yeti" moje wielkie krasnoludzkie serce sie kraja, siadam na ziemi i zaczynam plakac

Podchodzę do yetiego i ostatecznym ciosem podżynam mu gardło, aby przestał cierpieć. Potem odcinam jeden z palców jego ręki i rozglądam się po korytarzu za Arturem.

Safril + Malin

Spoiler:

Diett

Spoiler:

Spoiler:

Prowadzę wóz powoli na przód.

wstaje i powoli ciagne sie do powozu placzac, wchodze i pytam sie "panowie *placze* a-... my my- my zabilismy biedna istotke takie ladne biale yeti takie ladne" zakrywam moja twarz moimi wielkimi krasnoludzkimi lapami "pr-przytulcie mnie"

Ściskam palec tak aby spłynęła z niego krew. Potem razem z Oromisem przesuwam ciało yetiego. Kiedy będzie zrobione idę powoli na przód, równo z wozem ale na niego nie wsiadam.

Schodzę z wozu i pomagam Safrilowi przestawić ciało yetiego, po czym wsiadam na wóz.

Yeti zostało przesunięte. Safril brudzi się krwią yetiego. Siwy handlarz przytula Malina jak swojego małego synka i ucisza go szepcąc mu do ucha. Wyjeżdżacie z tunelu. Widzicie oblodzoną, szeroką drogę. Nie wiecie gdzie prowadzi. Dalej panuje tutaj wielka śnieżyca.

Wsiadam na powóz. Rozglądam się na zewnątrz. Jedziemy dalej drogą

Jadę dalej wozem

Wsiadam na powóz, biorę trochę śniegu na rękę i staram się wyczyścić krew. Palec (JUŻ BEZ KRWI) chowam do plecaka. Jedziemy na przód.

lzy schna mi na twarzy poczym wstaje i krzycze "PIWO MACIE PIWO?"

Safril jest już czyściutki. Diett nie dostrzega w drodze nic przez śnieżyce. Siwy handlarz odpowiada Malinowi: "Niestety nie mamy piwa, krasnoludzie". Po jakimś czasie dostrzegacie wioskę otoczoną drewnianą palisadą. Handlarze mówią, że to jest cel waszej podróży - wioska Sanstorn. Przed wami otwierają się drewniane wrota. Przy bramie zatrzymuje was dwóch strażników. Mają przy sobie krótkie miecze, mają na sobie stare koszule kolczugowe, pod spodem tylko skórzane ubrania. Na plecach mają ciemnoniebieskie peleryny. Jeden ze strażników mówi grubym głosem: "Wy musicie być tymi handlarzami. Czekaliśmy na was długo... Wyszedł po was nasz towarzysz - Olaf. Powinien być z wami. Widzieliście go po drodze? To taki blondyn z dwoma warkoczami."

zaczynam plakac i przytulam tego siwego handlarza poczym wychodze na pole, padam na kolana i krzycze "CZY TUTAJ NIE MA NIGDZYE DOBREGO PIWA"

Starając się, aby mnie nie zauważyli ściągam pelerynę i chowam do ekwipunku. Nic się nie odzywam.

Mówię do nich: "Tak, znaleźliśmy go martwego z wydrapanym gardłem. Prawdopodobnie spowodował to yeti mieszkający w jaskini. Nie martwcie się, ta wielka małpa nie będzie już problemem. Chwilkę to trwało, ale uporaliśmy się z nim... Karawana dojechała bezpiecznie, gdzie możemy spodziewać się zapłaty za ochronę?"

Siedzę w wozie nic nie mówię

Drugi strażnik krzyczy: "TEN MROCZNY ELF MA MIECZ OLAFA! ALARM!" - strażnicy wyciągnęli miecze i wykierowali w waszą stronę. Przybiegło czterech innych strażników z włóczniami skierowanymi w waszą stronę. Jakiś człowiek przy pomocy dźwigni zaraz obok was powoli zamyka bramy. "ONI ZAMORDOWALI OLAFA!"

Pozwalam Safirowi gadać, i kładę dłoń na rękojesci miecza

Mówię: "Spokojnie! Spokojnie"!

Placze i jak by nic sie nie dzialo pytam sie straznikow "Gdzie jest tawrna piwa chce"