Serce Lodu

"Zanim wyjdę... byłabyś zainteresowana tymi futrami?" Pokazuję 3x małe futro goblina.

"Powiem ci krasnoludzie, że sraczka to kurka niebezpieczna rzecz. Niebezpiecznie długo trwa czas ściągania spodni, gdy masz sraczkę. Dlatego noszę teraz same majty. Ja siedzę za niewinność oczywiście. Jestem więźniem politycznym! Zamknęli mnie za to, że chę legalizacji Jednorożcowego Zielska!"

"PANIE! Chcesz się pan bić!" - krzyczy bardzo głośno, wszyscy wokół się na was patrzą

Te futra... Śmierdzą i nie są w zbyt dobrym stanie. Nie, dziękuję

"Po prostu odejdź!"

Macham ręką w geście a idź pan se

"W najbliższym czasie wyjeżdżam. Bywaj zdrowa zatem. Do widzenia." - mówię i wychodzę. Siadam na jakimś murku czy coś i przywiązuje linę do haka, staram się zrobić bardzo solidny węzeł.

"nie martw sie panie brodaty wydostaniemy sie stad i bedzie pan palil zielska ile pan chce" dalej kopie

Mężczyzna zamachuje się, aby uderzyć Dietta.

Nie jest to węzeł marynarski, ale to jest kawał dobrego węzła. Widzisz, że jakiś bezdomny mężczyzna zamachuje się, aby udeżyć Dietta, który stoi z Oromisem na środku rynku.

"OOOOH, Jednorożcowe Zielsko, chcesz wiedzieć dlaczego nazywa się Jednorożcowym Zielskiem?"

Używam czaru aby zamrozić mężczyznę i udajemy się w stronę lochów

Idę do tawerny. Siadam znów przy barze i mówię: "Witam ponownie. Chciałbym zrobić trochę zapasów na podróż... masz może coś co będzie w miarę długo świeże? Mogę wydać na to 30 florenów i chcę jak najwięcej."

Dziadunio widocznie ucieszył się, że spytałeś się dlaczego, pokazując swój bezzębny uśmiech: "Bo gdy je zapalisz, ukazują ci się jednorożce. Wszystko jest takie piękne... A ty? Próbowałeś kiedyś?"

Jesteś przy długim domu. Zauważasz na prawej ścianie potężne, mosiężne drzwi z wielką kołatką.

Za 6 talarów kupisz beczkę wody, która starczy ci na kilka dni. Do jedzenia polecam suszone mięso w cieście, lokalny specjał po 2 talary. (takie jakby kanapki)

"Tylko że... beczka będzie trochę trudna w transporcie. Jakieś bukłaki albo coś?"

"Oro - idź do handlarki po łopatę!" *daje mu 5 talarów* Sam rozglądam sie wokół lochów, szukając okien, szpar i tym podobnych, ewentualnie słabszych miejsc w murze lub sposobu na uratowanie niedorozwiniętego krasnoluda

Biorę kase i idę do handlarki. "Czy sprzedajesz może łopaty?"

"Haha! Sraczki dostanie twój umysł! Sensacje mózgowe, a nie żołądkowe! Dobre, nie!? Haha!"

"Tak, sprzedajemy w miarę duże bukłaki po 3 floreny."

Na przeciwległej ścianie długiego domu znajduje się całkiem spore, zakratowane okno, które okazuje podziemia.

"Tak, 12 florenów się należy." - handlarka wydaje się być smutna. Sklep został już uporządkowany po wypadzie Malina.

"W takim razie poproszę 4 bukłaki i 10 tych kanapeczek." Kładę 32 floreny na ladę. "Przy okazji, nie wiesz, czy zabiera się ktoś do Sudartharn w najbliższym czasie? Chcę się tam dostać, a z buta będzie trochę daleko."

"dobre dobre musze tego sprobowac" dalej kopie lecz nagle slysze piekny glos dietta "PIWO, PIWO MOWISZ!?" wyskakuje z dziury i biegne do okna

Szepczę do okna - "Malin! Spaźkowy czy jaki tam! Cholerny krasnoludzie! Mam piwo!"

*Daję wymaganą liczbę kasy* "Dlaczego taka ładna pani jest smutna?

"Jutro rano wiozą jakiegoś upośledzonego krasnoluda na sąd specjalny. Głośno tutaj o tym ostatnio. Będą przejeżdżali przez Suddartharn. Może się załapiecie jako strażnicy, macie przecież doświadczenie. Ponoć szukają właśnie strażników do tego przewozu.

Nie słyszysz, żeby Malin ci coś odpowiadał. Nie widzisz daleko wgłąb środka lochu, jest tam bardzo ciemno. Do krat z drugiej strony podchodzi wielki, łysy, czarnoskóry mężczyzna: "Jakiś problem?"

Dostajesz łopatę. "Bo ludzie nie chcą mnie zostawić w spokoju" - patrzy na ciebie krzywo.

Nie możesz biec do okna. Okno jest na końcu korytarza, a nie w twojej celi.

"Gdzie mam się zgłosić żeby starać się o tę posadę?"

"Nie, nic, przepraszam" Idę w stronę handlarki. Gdy spotkam się po drodze z Oro, staję w miejscu

"W takim razie żegnaj, piękna pani" Wychodzę na spotkanie z Diettem

"Do długiego domu, do urzędników namiestnika."

Spotykacie się nieopodal handlarki

Łamie ci się łyżka. Staruszek przytula się do ciebie bardzo czule, tak jak ojciec przytula półtora-letnie dziecko i całuje cię w czoło, po czym zaczyna śpiewać: "Nie płakusiaaaaj juuuż, szkoda łeeeez, nie płakusiaj juuuuuż, patrz na pięęękny beeeeez, szkoda łeeeez, szkoda łeeeeeez"

"Może uda się ułaskawić tego biednego idiotę prosząc o to namiestnika?" Idę do namiestnika

Idę za Diettem

"Dziękuję jeszcze raz. Jesteś najlepszą osobą jaką spotkałem w tym mieście. Być może kiedyś się spotkamy. Nazywam się Safril. Bywaj zdrów i do widzenia!" - wychodzę i udaje się do domu namiestnika.