Serce Lodu

To poproszę obydwa - dwa razy * daję wymaganą ilość pieniędzy *. Gdy dostanę posiłek jem go.

Oddaję Diettowi za obiad pół ceny, którą zapłacił i jem

Pokazuje sprzedawcy jeden z moich sztyletów. "Mógłby pan porównać je z tym?"

Drapiesz ściany, nic to nie daje. Staruszek patrzy się na ciebie i uśmiecha: "Spokojnie, krasnoludzie. Zacząłem już kopać dziurę." - odsuwa konspiracyjnie matę z podłogi, za nią kryje się wąska dziura, głęboka na pół metra. - "Kopałem ją łyżką. Problem w tym, że złamała mi się. Musisz jakoś załatwić nową łyżkę!"

Kwaśnica jest idealnie przyprawiona, pływają tam listki jakiejś nieznanej wam rośliny. Ciemnobrązowy, chrupiący kurczak jest po prostu idealny, szczególnie na tą zimną pogodę. W sumie obiad dla dwóch osób kosztował 12 talarów.

Kowal dokonując specjalistycznych oględzin marszczy swoje duże, rude brwi: "Całkiem niezła robota, ale widziałem lepsze. To są sztylety uniwersalne, dobre zarówno do rzucania i walki wręcz."

"Dziękuję!" Biorę 6 talarów od Oromisa za obiad i wychodzę. Pytam przypadkowego przechodnia: "Gdzie tu są lochy?"

Idę do kowala

"W takim razie kupię od Ciebie trzy sztylety do rzucania. Jeszcze jedno, ile dostałbym od Ciebie za ten miecz?" Pokazuję mu mój krótki miecz.

"Po co mi lyzka ja mam krasnoludzkie lapy, Kopanie to moja specjalnosci" wskakuje do dziury i zaczynam kopac

"Lochy są w podziemiach długiego domu, w którym obraduje namiestnik. Wejście znajdziesz na prawej ścianie domu. A pan pewnie na jutrzejsze odwiedziny?"

Jesteś u kowala

"To będzie 120 florenów. A ten miecz? Może, gdybym przeszlifował tu i tam opyliłbym komuś. Dam ci 20 talarów."

Kopanie idzie do przodu, jednak niemiłosiernie wolno. Niesamowicie wolno. Słychać na zewnątrz brzęczenie metalu i ciężkie kroki. Staruszek wpada w panikę: "Szybko! Kitraj dziurę! Strażnik idzie!"

szybko wyskakuje z dziury i ja zakrywam poczym zaczynam spiewac piosenke falszujac jak nikt inny probujac oczarowac straznikow "yo bitch ass nigger yo pretty bitch ass nigger nigger sheeeeeit" jest to jezyk ktory pamietam z czasow mego dziecistwa

"W takim razie dobiliśmy targu, sprzedam ten mieczyk i wezmę 3 sztylety do rzucania." Kładę na ladę mieczyk i 100 talarów. "Miło się z panem robi interesy. Przy okazji, wybieram się do miasta Sudartharn, jednak nie bardzo mam czym. Nie ma tu może kogoś kto jeździ tam wozem?" <napisz mi jak mam te sztylety wpisac w ekwipunku>

"Dziękuję!" Idę do kowala

Idę do rogu sklepu kowala i przyglądam się ludziom przede mną

Masz teraz czas dokładniej się przyjrzeć celi. To klaustrofobicznie małe pomieszczenie kilka metrów na kilka metrów. W rogach znajdują się dwie maty, imitujące łóżka. Jest tu strasznie ciemno, pochodnie nie są tu zbyt częste. Generalnie więzienie wygląda tak: jeden, kilkuset metrowy korytarz, wzdłuż którego są cele. Z mroku wyłania się niecodziennie umięśniona, wielka postać z wielkim kitlem kluczy u pasa i ciężkimi butami. Okazuje się być czarnoskórym, łysym mężczyzną: "Śpiewałeś coś, krasnoludzie?"

"Bardzo często jeżdżą tam karawany kupieckie. Sonstorn jest handlową miejscowością. Czasem jeżdżą tam też rolnicy, aby uzupełnić zapasy. Masz też inną opcje. Jeśli komuś dobrze zapłacisz, na pewno was zawiezie. Do kowala wchodzi Oromis i Diett

Jesteś u kowala. Zastajesz tutaj Safrila i Oromisa.

dobre, stalowe sztylety do rzucania.

"eee- czy jezeli panu zalatwie arbuza da mi pan klucz " spazmatycznie mrugam

Dalej stoję i się przyglądam

"Dziękuje za ubity interes i wskazówki. Będę pana polecał podczas podróży! Zdrowia!" - mówię i wychodzę. Idę do handlarki i mówię: "Chciałbym kupić 4-5 metrów dość solidnej liny zakończone hakiem. Znajdę tutaj coś takiego?"

Strażnik wybałusza gałki oczne: "ŻARTUJESZ SOBIE ZE MNIE!? ŻARTUJESZ! JA TO WIEM!" - musi oddychać przez chwilę, aby się uspokoić - "JA NIE JEM ARBUZÓW! Arbuzy są niezdrowe dla mojego gardła."

Safril wychodzi od kowala. Kowal odpowiada Diettowi: "Witam, witam!"

Handlarka wydaje się być smutna. Bałagan po Malinie został uprzątnięty. "Tak, mamy coś takiego. Tylko że musi pan sobie sam przywiązać hak do linki. W haku jest taka dziura na linę. To będzie 16 florenów."

szepcze plujac wszedzie "co bym musial zrobic aby dostac ten klucz moj piekny kolego, twoja skora wyglada na tak gladka"

Daję jej 20 florenów mówiąc "Reszty nie trzeba. Jak dużych strat narobił Ci ten pokurcz?" - uśmiecham się żeby poprawić jej humor.

Razem z Oro wychodzę bez słowa. Stajemy na środku rynku.

Strażnik wygląda na zawiedzionego. "Oh, gdybyś wiedział jak ja LUBIĘ krasnoludy... Ale teraz nie czas na to. Teraz jest czas na..." - tutaj mężczyzna przerywa i zapada chwila dramatycznej ciszy, słychać tylko jego głęboki oddech - "zupę" - po czym podaje pod kratami dwie, stare, metalowe, brudne miski i jakąś breją w środku. dostajesz też brudną, małą łyżeczkę - "Jesteś nowy, więc przypada ci łyżka."

"Straty nie są aż tak duże, może z 200 florenów. Szkoda, że ten upośledzony krasnolud musi teraz siedzieć w lochu przez to. On chyba nie był świadomy, co robi. Na pewno jest chory umysłowo."

Stoicie na środku i nic nie robicie. Mijają was ludzie, niektórzy dziwnie na was patrzą. Podchodzi do was stara, mocno umalowana kobieta, ta z tawerny: "No i co? Namyśliłeś się? Mogę obsłużyć dwóch naraz, jeśli chcecie."

"Mogę Ci jakoś pomóc żeby poprawić Ci humor?"

"pfft" ide czekam az straznic odejdzie wypijam zupe i zaczynam kopac uzywajac lyzki

"Nie dziękujemy!" Odpowiedzieliśmy chórem.

Handlarka się na ciebie dziwnie popatrzyła: "Możesz wyjść... dałeś mi 4 floreny za dużo."

Strażnik odszedł. Zupa była obrzydliwa. Kopanie za pomocy łyżki nie idzie o wiele szybciej. To by zajęło tygodnie, może miesiące. Staruszek siedzi spokojnie i odpoczywa: "A więc za co tu siedzisz, krasnoludzie? Gwałt? Rozboje? Prostytuowałeś się?"

"Nie to nie. Sami się obsłużcie!". Odchodzi do domu Dymiącego Joego. podchodzi do was jakiś śmierdzący, zaniedbany mężczyzna w średnim wieku: "Co tu tak stoicie, jak kluski na ratuszu?"

"przewrocilem stoisko, wzialem mikstruki bo zem myslal ze sraczke mam a ty moj brodaty kolego?" dalej kopie

"Nie twój interes!" Mówię gniewnie

"Odejdź człowieku!"